Hey, Joe!

Hey, Joe! Słyszę, gdy idę przez miasto.
Hey, Joe! Słyszę, gdy mija mnie ciężarówka z filipińczykami na pace.
Hey, Joe! Woła ktoś zza stoiska z warzywami i się uśmiecha.
– Ile płacę? – Jedyne 20 peso, Joe!

Nazywaja mnie Joe. Ale nie tylko mnie – w ten sposób Filipińczycy często zwracają się do obcokrajowców. Skąd to się wzięło i o co chodzi?

Na początku na to reagowałem, na różne sposoby. Przecież nie jestem żaden Joe. Odpowiadałem: Hey, Bob! lub coś w tym stylu. Czasami nie reagowałem w ogóle. W końcu jednak przyzwyczaiłem się do tego zawołania i odpowiadałem pozdrowieniem.

Co to znaczy? Pytałem Filipińczyków kilkukrotnie, dlaczego wołają w ten sposób. Odpowiedzią zazwyczaj było “nie znają twojego imienia, a chcą nawiązać kontakt”. Na moją uwagę, że przecież to nie jest moje imię, tłumaczono mi, że tak się mówi na każdego, że tu nie chodzi o żadne docinki czy coś w tym rodzaju. Tak się tutaj przyjęło i w ten sposób nazywa się obcokrajowców. Nie ma w tym żadnych złych intencji – jest to zdecydowanie przyjazne pozdrowienie.

Do końca nie wiadomo, skąd się to wzięło. Najbardziej popularna teoria głosi, że wszystko zaczęło się od okresu okupacji Filipin przez Amerykanów. W czasie wojny na Filipinach znajdowało się sporo amerykańskich żołnierzy, z któych wielu nosiło imię Joseph, czyli w zdrobieniu właśnie Joe. I podobno popularność tego imienia sprawiła, że Filipińczycy zaczęli go używać w stosunku do wszystkich obcokrajowców.

Hey, Joe!

Za każdym razem, gdy słyszałem to na uilcy po głowie chodziła mi piosenka “Hey, Joe” w wykonaniu Jimiego Hendrixa. Kto wie, może właśnie ten utwór, popularny już kilkadziesiąt lat temu, miał wpływ na opisane powyżej zjawisko?