Dla oderwania się na chwilę od ziemi i spojrzenia na Bangkok z nieco innej perspektywy, kilka dni temu wybrałem się na Baiyoke Tower II.
Jest to, jak do tej pory, najwyższy budynek w Bangkoku i w całej Tajlandii. Ma 304 metry wysokości. Najwyżsyzm budynkiem pozostanie jesdzcze tylko kilka(naście) miesięcy – w wkrótce zdetronizuje go budowany właśnie w Bangkoku MahaNakhon (314m).
Z zewnątrz budynek nie wygląda wyjątkowo ładnie, by nie powiedzieć, że wygląda brzydko. Uwagę przykuwa głównie wysokością, a efekt ten wzmacnia położenie Baiyoke – w sąsiedztwie nie ma zbyt wiele wysokich budynków. Do Baiyoke najłatwiej dojść od strony wielkiego centrum z elektroniką, Pantip Plazy. Przeciskając się wąskimi uliczkami obstawionymi straganami birmańczyków, hindusów, chińczyków, muzułmanów i nie wiadomo kogo jeszcze, w końcu staje sie u stóp Bayioke Tower.
W budynku mieszczą się głównie hotele i restauracje, a dla zwykłęgo przechodnia udostępniony jest taraz widokowy. Opłata za wjazd kosztuje 300 batów (30zł) i obejmuje wstęp na ruchomy taraz widokowy na 84 piętrze oraz dowolny drink w bufecie 2 piętra poniżej.
Przeszklona winda zabiera mnie na 77 piętro:
To strefa restauracji. By dostać się na taras widokowy, przesiadam się w kolejną windę, a pożniej ruszam schodami. A tam czeka widok, który szkoda byłoby przegapić. Widok, który jest tym ciekawszy, że potrafię rozpoznać w oddali znajome budynki, świątynie, miejsce gdzie pracuję oraz kolejki i kanały, z których korzystam na co dzień.
Zapraszam na najwyżej położony taras widokowy w Bangkoku:
jak w sim city to wygląda 😀
ło panie 😀
Tymku serdecznie Cię pozdrawiam i przy okazji jestem ciekawa Twojego komentarza do następującej opinii wyrażonej poniżej: “Książkę można napisać na ten temat… językowe nieporozumienia to jeszcze jest pikuś… podległości służbowe oraz hierarchie zawodowe osób pochodzących np. z Chin, Tajwanu, Korei czy Japonii a poprawność rezultatów obliczeń, błędy w planowaniu i analzie doświadczeń, organizacji pracy, ustalaniu priorytetów, w sumie zdolność i sposób wzajemnego komunikowania własnych i cudzych błędów oraz stopień kulturowej gotowości ponoszenia konsekwencji owych błędów to dopiero żyzne poletko… szczególnie gdy błądzym jest starszy wiekiem, stopniem, stanowiskiem i doświadczeniem Azjata (lub – co czasami jeszcze gorsze, – protegowany owego Azjaty) a mającym oczywiste dowody – Europejczyk i pod wszystkimi innymi względami Azjaty tego przeciwieństwo… 😉
Hasło dnia: najważniejsze jest komunikować się w sposób umożliwiający błądzącemu zachowanie „twarzy”.
Próby chronienia finansów firmy przez usiłowanie zapobiegniecia oczywistym błędom projektowym układu scalonego (oczywiste to one się stały nieco później) skończą się tylko stratą bardzo dużej ilości pieniędzy (co dział firmy przetrwa z łatwością) jest z punktu widzenia swojej kariery grubym błędem. Ona może tego nie przetrwać.
Próba dołączenia swojego nazwiska na „cudzym” wniosku patentowym i to jeszcze jako głównego autora, czyli zgodnie ze stanem faktycznym – jest zawsze grubym błędem.
Powtórzona kilka razy przy okazji kilku „cudzych” wniosków (a skąd ty w ogóle wiesz, że ja złożyłem takie aplikacje?) jest świadectwem debilizmu. 😉
Protegowany Azjaty ma taki sam, czyli boski status. I tak samo wrażliwą „twarz”. Z definicji.
Radzę zapamiętać, bo jak nie to później bardzo zaboli. 😉 ” I co Ty na to?(cytat pochodzi z blogu “Polityki”)
Tymon! 🙂 Jakieś nowe informacje?
Co jakiś czas zaglądam na stronkę a tu nic… tzn. ciągle to samo… 🙂
Może coś nowego u Ciebie?
Pozdrawiam i czekam (y – czytelnicy) na jakieś informacje! 🙂