Port Barton i bezludna wyspa

Wychwalane i trochę tłoczne El Nido, czy raczej trudnodostępny, ale za to cichy i spokojny Port Barton? Po krótkim namyśle zrezygnowaliśmy z ( na pewno wartego zobaczenia) El Nido. Nasz wybór padł na to drugie – Port Barton. Wizytę tam wykorzystaliśmy na to, na co miałem od bardzo dawna ochotę – na pobyt na bezludnej wyspie.

Port Barton

Dojazd tutaj to w zasadzie (poza wynajęciem samochodu i tym podobnych) tylko jeden jeepney kursujący z Puerto Princesa. Połowa drogi prowadzi przez wielki, tropikalny las. Ponieważ nie jest utwardzona, często ulewne deszcze powodują odcięcie Port Barton od reszty wyspy na kilka dni (pozostaje tylko transport morski). Wybraliśmy jeepney’a, który podczas drogi zafundował nam troche emocji.

 Pisałem wcześniej, że jeepneye, busy i taksówki zazwyczaj mają nazwy własne. Nasz również – dumnie nosił złowieszcze imię NEUTRALIZER. Być może dlatego, że wielu (jak na przykład mi) nazwa Neutralizer kojarzyłą się raczej z jakimś zadodnikiem wrestlingu amerkańskiego, starano się zachować spokojną i dobrą twarz jeepneya umieszczając wielkie malowidło postaci Jezusa na tylnej ścianie.

Azja vs Europa

Jak łatwo się domyślić, emocje polegały na tym, że jeepney się psuł. Psuł się kilka razy po drodze, ale zazwyczaj trwało to chwilę i jechaliśmy dalej. Do tego dochodziły trzy postoje po drodze na dolanie wody do chłodnicy i chłodzenie silnika. I tak, małymi kroczkami posuwaliśmy się do przodu, aż w końcu, całkiem oczekiwanie, Neutralizer padł. Po uprzednim głośnym walnięciu gdzieś pod spodem i serii zgrzytów.

Neutralizer stanął pośród lasu, na polnej drodze. Ten moment to dla nas możliwość porównania azjatyckiego podejścia z europejskim. Bo oto naprzeciwko nicnierobiących sobie z tego uśmiechniętych filipińczyków kręciła się trójka ze Szwecji – ojciec z dwiema dwudziestoparoletnimi córeczkami, które warczały i strzelały fochami na wszytsko dookoła. Ojciec tłumaczył później, trochę zrezygnowany, że najpierw dostało mu się za to, że jadą tam, gdzie nie ma internetu, później, że jadą brudnym jeepneyem, a na koniec, oczywiscie, że ten brudny jeepney mial czelność popsuć się wioząc szwedzkie damy na odludzie.

 Takie sytuacje są w Azji normalne. Nie dziwiło mnie to, a już na pewno nie ruszało  filipińczyków. Część zaczęła iść dalej pieszo, część się rozsiadła i czekała na jakiś kolejny transport (podobno coś miało wkrótce po nas przyjechać). Faktycznie, godzinę później byliśmy ponownie w drodze. Co do Neutralizera – ten takie cuda wyprwawia chyba codziennie – trzy dni później, w drodze powrotnej poległ podjeżdżając pod górkę. Pasażerowie musieli wyjść, część zaczęła go pchać i dopiero z ich pomocą jeepney pokonał wzniesienie. Taki to Neutralizer.

Bezludna Wyspa

Port Barton to malutka miejscowość, raczej z tych sennych i spokojnych. Można tutaj odpocząć i czuć się jak wśród swoich – już drugiego dnia byliśmy serdecznie pozdrawiani przez tych, kórych widzieliśmy dzień wcześniej, a do tego ciągle poznawaliśmy nowych. Tu wystarczy zamienić z kimś jedno słowo i już jest się uznawanym za znajomego.

 Pierwszy wieczór spędziliśmy na negocjacji i planowaniu pobytu na wyspie. Mieliśmy już załatwioną łódź, która nas tam zawiezie, mieliśmy też uzgodniony odbiór (po uprzednim poinformowaniu smsem, że już chcemy wracać). Do tego dostaliśmy lodówkę turystyczną z rybami i garnek ugotowanego ryżu.

Do naszej wysepki płynęliśmy ponad pół godziny. Wysepka okazała się bardzo mała – na obejście jej dookoła wystarczało 15-20 minut. Mieliśmy, co chcieliśmy – czystą jak łza wodę, biały piasek i palmy kokosowe nad głowami 🙂 Zabraliśmy ze sobą maski do nurkowania, więc i rafy leżące 15 metrów od brzegu czekały na nasze odkrycie.

I tak się zaczął nasz 3 dniowy pobyt na wysepce. Na śniadanie – sok z kokosa i pieczona dzien wczesniej ryba z ryżem. Na obiad i kolację – nowoupieczona ryba (tuńczyki i barakudy – te drugie naprawdę świetne). Do tego mieliśmy szczęście, bo przepływający obok Kapitan dostarczył nam nowy garnek ryżu i jakieś warzywa.

Nasza rafa okazała się fantastyczna. byłą naprawdę kawałek od brzegu, pełna kolorowych koralowców, rybek o wszystkich kolorach tęczy i muszli. Ciepła i czysta woda sprawiała, że można było godzinami wisieć nad rafą i obserwować jej życie. Reszta czasu to “a, pójdę sobie popływac”, “podaj maskę, ide nurkować” albo “skocz po kokosa!”. Leżenie na piasku, leżenie w wodzie, spacer wzdłuż brzegu, oglądanie dziesiątek krabów biegających po plaży… długo by wymieniać ;]

  

Na wyspie byliśmy prawie sami. Prawie, bo dwukrotnie przypływaly łodki z kilkoma turystami, by coś przekąsić na naszej wysepce. Ale byli kawałek od nas, a ich pobyt nie trwał długo i po chwili znów byliśmy sami. Nasza wyspeka była strzałem w dziesiątkę!

I mała animacja jednej z moich aktywności: